Wieś Bóbrka leży
nad potokiem Bóbrka, dopływem rzeki Jasiołki, na skraju
rozległego obniżenia - Kotliny Krośnieńskiej, należącej do
Dołów Jasielsko - Sanockich. Od południa nad wsią wznoszą
się pagóry: Grodzisko (426) Dzwonnica (476).
Bóbrka była
lokowana w 1397 roku na prawie magdeburskim. Równocześnie
wsi przysługiwało prawo budowy karczmy, 2 młynów, kilku
warsztatów, jatki rzeźniczej i piekarni. W 1419 r. ówczesny
właściciel - proboszcz z Niepołomic
Mikołaj h. Bogoria dokonał zapisu swych dóbr na rzecz
klasztoru Cystersów z Koprzywnicy.
Ostatecznie Bóbrka
stała się własnością Cystersów po 1420 r. kiedy to została
postawiona w zastaw i nie wykupiona. Mimo dużych przywilejów
lokacyjnych wieś nie nabrała większego znaczenia w okolicy.
W roku 1538 były tu 4 łany, młyn i karczma. W czasach
rozbiorów położenie mieszkańców Bóbrki uległo dalszemu
pogorszeniu.
Lata nieurodzaju
powodowały głód, nędzę i choroby. Poprawa tej sytuacji
nastąpiła po 1848 r., kiedy to rząd austriacki ogłosił
uwłaszczenie chłopów. Dopiero w 1854 r., kiedy powstała tu
pierwsza na świecie kopalnia ropy naftowej założona przez
Ignacego Łukasiewicza ludność okolicznych wsi odczuła
wyraźną poprawę bytu.
|